Dom Jakuba Boehme

Trudno dziś ustalić dokładną lokalizację domu przedstawionego na widokówce. Pewna jest tylko miejscowość - Stary Zawidów. Reszta pozostaje sferą przypuszczeń.

Wizytówką pięciotysięcznego Zawidowa jest szesnastowieczna wieża kościoła ewangelickiego - najbardziej wyeksponowany punkt w panoramie miasta.
Jeszcze po II wojnie światowej obok wieży wznosił się największy na Górnych Łużycach kościół pw. Najświętszej Marii Panny. Kościół wybudowano w 1380 roku i przez trzy stulecia rozbudowywano. W XVI wieku do świątyni dobudowano wieżę i wyposażono w trzy okazałe dzwony. Olbrzymią świątynię z 1200 miejscami siedzącymi wyburzono w latach 70 XX wieku.

Wnętrze świątyni pw. Najświętszej Marii Panny,  lata 70.XX wieku.

Echo dawnych dzwonów

Zawidów (Seidenberg) był w swej dziejowej przeszłości miastem niezwykłej tolerancji wyznaniowej i narodowościowej. Fakt ten utrwalił się także w pejzażu miasta. Obok pierwszego kościoła katolickiego, wybudowanego przed 1100, wzniesiono także w roku 1380 kościół ewangelicki - największy w Górnych Łużycach. Dzwony kościoła dotrwały do roku 1942, po czym skonfiskowano je na potrzeby armii niemieckiej. Udało się jednak odtworzyć dźwięk dzwonów z prywatnych nagrań byłych mieszkańców Zawidowa. Dziś, o każdej pełnej godzinie, słychać ich miarowe bicie z wieży kościoła ewangelickiego, jedynej ocalałej konstrukcji z całej budowli sakralnej. 

Sztych Wzgórza Zamkowego, tysiącletniego grodu od którego swój początek wzięło miasto Zawidów.

Środkiem dawnego grodu wiedzie dziś ścieżka, którą otacza z jednej strony las dębowy, z drugiej - wartki nurt czystego potoku. Nad całością krajobrazu, niczym strażnicy natury, piętrzą się okazałe skały granitowe, niegdyś budowniczy słowiańskiej osady. Ścieżka rozpościera się na długości ok. 2,5 km i zachęca do pieszych i rowerowych wypraw.